Recenzja |9| Miasto cieni - Ransom Riggs

Cześć. Zastanawiałam się czy dodawać recenzję tej książki, ponieważ w listopadzie na moim blogu pojawią się jeszcze przynajmniej dwie recenzję drugich części i pomyślałam, że niektórym może to zbrzydnąć , jednak później stwierdziłam, że może cześć osób chciałaby poznać moją opinię o kontynuacji "Osobliwego domu pani Peregrine". Oczywiście postaram się uniknąć spoilerów, więc zainteresowanych zapraszam do czytania.

Do bohaterów wracamy zaraz po zdarzeniach z pierwszej części. W miejscu gdzie kończy się "Osobliwy dom..." zaczyna się "Miasto cieni". Dzieci wyruszają w podróż, po drodze przeżywają różne przygody, poznają nowe osoby. Muszą stawić czoła niebezpieczeństwom czyhającym po drodze....

Zacznę od plusów, ponieważ jest mi je łatwiej opisać niż minusy. Po pierwsze podobało mi się to, że poznajemy kolejnych osobliwców. I to nie tylko dzieci... Cieszę się,  że autor wprowadził ich do książki, ponieważ nowe postacie mają ciekawe zdolności. Najbardziej polubiłam zdolność dwóch braci. Ogólnie oni obydwaj są świetni. Autor miał bardzo dobry pomysł, żeby ich stworzyć.
Drugim plusem jest to, że bohaterowie odwiedzają nowe pętle. Dzięki czemu mogłam poczytać o ciekawych miejscach ich umieszczenia. Chociaż przyznam, że  w pewnym momencie zgubiłam się w jaki sposób można przez nie podróżować. Moją sympatię wzbudzili również Cyganie.
W tej książce było również więcej głucholców i upiorów. Podobał mi się również motyw Baśni osobliwców.
No i warto również wspomnieć o zakończeniu. Ani przez chwilę nie spodziewałam się, że tak to wszystko się potoczy i byłam zaskoczona tym co się wydarzyło.

"Uwielbiam być osobliwcem, Jacob. Mam to we krwi, ale czasami żałuję, że nie mogę na zawołanie wyłączyć swojego daru"

 

Teraz, jeśli chodzi o minusy:
Pierwszą część zachwalałam (i dalej będę zachwalać), natomiast jeśli chodzi o drugą część to mam do niej mieszane uczucia.
Nie umiem dokładnie wskazać co mi się w tej części nie podobało. Po prostu w tej książce nie czułam już takiego klimatu, który pokochałam w pierwszym tomie. Naprawdę trudno mi opisać to co myślę...
Niby były te różne przygody, ale nie było takiej niepewności i sekretów, które towarzyszyły mi podczas pierwszej części. Akcja chwilami toczyła się mozolnie. Było też sporo nowych informacji odnośnie osobliwości i na początku nie mogłam tego wszystkiego zrozumieć :/
Może moje oczekiwania co do tej pozycji były za duże i dlatego się troszkę zawiodłam.

Oczywiście również w tej części pojawiają się osobliwe fotografie. Niektóre z nich są bardziej przerażające, inne mniej, jeszcze inne są zwyczajne. Jednak bardzo cieszę się, że zdjęcia stanowią cześć całej trylogii, ponieważ dodają one historii niepowtarzalnego klimatu.

Na koniec napiszę jeszcze, że po przeczytaniu "Miasta cieni" pomyślałam sobie, że drugi tom jest czymś w rodzaju "odpoczynku", między pierwszą a trzecią częścią.
 "Osobliwy dom pani Peregrine" miał w sobie tajemnicę, później w drugim tomie jest spokojniej, ale zakończenie wskazuje, że trzecia cześć będzie ciekawa, pełna akcji. Mam nadzieję, że "Biblioteka dusz" mnie nie zawiedzie!

Podsumowując "Miasto cieni" nie dorównuje pierwszej części. Mimo to książkę czyta się przyjemnie i przez zakończenie nie mogę doczekać się "Biblioteki dusz".


Trzymajcie się i do następnego!!