Recenzja |30| Noc ognia - Eric Emmanuel Schmitt

Hejka! Po miesiącu od przeczytania tej książki wreszcie przychodzę do was z moją opinią na jej temat. Jeśli ktoś jest ciekawy, zapraszam do czytania.

"Bo czasem trzeba się zgubić, żeby się odnaleźć"



"Noc ognia" to książka, która przykuła moją uwagę piękną okładką oraz zaciekawiła opisem. Z twórczością samego autora miałam wcześniej do czynienia podczas czytania "Oskara i pani Róży". Ta lektura zrobiła na mnie bardzo pozytywne wrażenie, jednak "Noc ognia" aż tak mnie nie zachwyciła.

"Noc ognia" to historia samego autora, który opowiada jak podróż przez Saharę sprawiła, że zmienił podejście do wielu spraw, a noc spędzona samemu na pustyni spowodowała, że nawrócił się. Na początku nie byłam przekonana czy taka książka jest dla mnie, jednak ostatecznie dałam jej szansę.

Spodobała mi się historia przedstawiona przez pana Schmitta, to że otworzył się przed czytelnikami i podzielił swoimi przemyśleniami, jednocześnie niczego nie narzucając. Autor od początku do końca daje nam wolną rękę w przyjmowaniu jego poglądów, które z resztą zbiegiem czasu zmieniają się.  Dlatego myślę, że zarówno osoba wierząca jak i niewierząca nie poczuje się urażona.

Cała książka to tak naprawdę opisy i kilka dialogów. Na szczęście autor ma bardzo dobry styl pisania, co sprawia, że czytelnik czuję się, jakby był na pustyni wraz z karawaną. Jednak duża ilość opisów oraz dość poważny temat książki sprawiły, że "Noc ognia" czyta się bardzo ciężko. Książka ma niecałe 200 stron, a czytałam ją ponad tydzień z przerwą na lżejszą lekturę. Stety albo niestety przy tej książce trzeba się mocno skupić i raczej nie da się jej przeczytać na raz. Czasami musiałam odłożyć ją na chwilę, aby sama wszystko przemyśleć i dopiero po dłuższej przerwie wracałam do lektury.

Mimo tego nie żałuję, że sięgnęłam po "Noc ognia", ponieważ ta pozycja daje pewien obraz na religię oraz na to jak każdy inaczej ją postrzega.

Moja ocena: 6/10